Türkiye, yalnızca coğrafi açıdan değil; kültürel ve dilbilimsel açıdan da dünyanın en benzersiz kavşak noktalarından biri olma özelliğini sürdürüyor. Ülke, yedi farklı alfabenin bir arada var olduğu ve komşu devletler aracılığıyla yaşatıldığı nadir bölgelerden biri olarak dikkat çekiyor.
Bugün Türkiye; batısında Latin alfabesini kullanan Avrupa ülkeleriyle, doğusunda Arap ve Pers alfabelerinin hâkim olduğu Ortadoğu coğrafyasıyla, kuzeyinde ise Kafkas ve Slav alfabelerini yaşatan ülkelerle sınır komşuluğu kurmayı sürdürüyor. Bu durum, sadece bir dil zenginliği yaratmakla kalmıyor, aynı zamanda binlerce yıllık medeniyetin birikimini de beraberinde getiriyor.
Yunanistan’da Yunanca alfabesi kullanılırken, Bulgaristan Kiril alfabesini tercih ediyor. Gürcistan, kendine has Gürcü alfabesini yüzyıllardır korumayı başardı. Ermenistan’da ise Ermeni alfabesi gündelik hayatta yaygın biçimde kullanılmaya devam ediyor. Doğu komşusu İran, Pers alfabesiyle yazılı kültürünü sürdürürken; Irak ve Suriye, Arap alfabesiyle hem dini hem de resmi metinlerini aktarmayı sürdürüyor.
Geçmişte bu alfabeler arasında çeviriler yapılmış, diller birbirinden etkilenmiş, hatta alfabeler zaman zaman birbirine yaklaşmıştı. Bugün ise bu zenginlik; bölgede hem diplomasi hem akademi hem de kültürel etkileşim açısından önemli fırsatlar sunmayı sürdürüyor.
Gelecekte yapay zekâ destekli çok dilli iletişim araçlarının gelişmesiyle, bu alfabeler arasında kurulan köprülerin daha da güçlenmesi aşikar. Türkiye, bu bağlamda hem tarihî hem de stratejik olarak dilsel çeşitliliğin merkezinde kalmaya devam edecek.