ABD’de yalnızlık, özellikle erkekler arasında endişe verici boyutlara ulaşmış durumda.
Bir araştırma, erkeklerin beş kat daha fazla yakın arkadaştan yoksun olduğunu ve “arkadaşlık durgunluğuna” girdiklerini ortaya koydu. Yalnızlık sadece fiziksel izolasyon değil, sosyal etkileşim eksikliği ve daha fazla bağlantı arzusu olarak tanımlanıyor. Bu durum, genel sağlığı ciddi şekilde etkileyebiliyor. Yalnızlığın, sigara içmek kadar tehlikeli olabileceği ve depresyon riskini artırabileceği belirtiliyor.
Genç yetişkinler ve yaşlılar, en yüksek yalnızlık oranlarına sahip gruplar arasında yer alıyor. Özellikle, düşük gelirli genç yetişkinler ve bekar ebeveynler, daha fazla yalnızlık yaşıyor.
Yalnızlık, sadece belirli gruplarla sınırlı değil; her yaş, cinsiyet ve toplumsal kesimden insanı etkileyebiliyor. Medeni durum, ebeveynlik ve sosyal marjinallik gibi faktörler, yalnızlık seviyelerini etkileyen karmaşık etmenler arasında. Özellikle bekar ebeveynler, düşük gelirli bireyler ve marjinalize edilmiş gruplar arasında yalnızlık daha yaygın. Bu yalnızlık, sosyal bağların zayıfladığı ve insanların birbirleriyle daha az etkileşimde bulunduğu bir toplumda derinleşiyor.
Yalnızlık, bireyler için sosyal etkileşimin önemine dikkat çeken bir uyarı sinyali olarak görülmeli. İnsanların sosyal ihtiyaçlarını karşılamaları ve desteklenmesi gereken bir ihtiyaç olarak ele alınması, yalnızlığın etkilerini hafifletmeye yardımcı olabilir. Sosyal bağlantılar kurmak, yalnızlığı önlemenin en etkili yollarından biri olarak öne çıkıyor.
Yazının tamamını ve İngilizce orjinal halini okumak için tıklayınız…